खरंतर आपल्या म्हणी इतक्या चपखल असतात की त्यांच्या अचूकतेने थक्क व्हायला होतं. फार मोठा आशय किंवा सत्य अत्यंत नेमक्या शब्दात मांडलेलं असतं. उदा. नावडतीचे मीठ अळणी! पण एक म्हण आजकाल मला फार खटकू लागली आहे. ती म्हण आहे : पुढच्यास ठेच मागचा शहाणा. दुसऱ्याच्या ठेचेमुळे शहाणपण शिकलेला एकतरी माणूस दाखवा मला! एवढंच कशाला बरेचदा आपण स्वतःच्या चुकांतून देखील शिकत नहि. मग कशी बर तयार झाली ही म्हण!
No comments:
Post a Comment